To pytanie pojawia się w różnych momentach procesu psychoterapii: " Czego właściwie mogę oczekiwać od terapii?". Może wydawać się, że idziemy na terapię z nastawieniem "nie mam żadnych oczekiwań - chcę tylko sprawdzić co się wydarzy". Nie jest to jednak całkiem możliwe, że nie mamy żadnych oczekiwań ponieważ nasza psychika jest skonstruowana tak, że mamy potrzeby a więc mamy również oczekiwania. Również od psychoterapeutów. Chcemy zostać wysłuchani, chcemy być akceptowani, chcemy dostać jakąś informację zwrotną, poczuć że ktoś naprawdę chce nam pomóc, itp. Jedni z nas bardziej dopuszczają to do swojej świadomości, inni zaś nie do końca swoje oczekiwania i potrzeby akceptują. Psychoterapia daje nam szansę lepiej je poznać i być może bardziej akceptować.
Ale czego w takim razie oczekiwać od psychoterapii? Mamy prawo oczekiwać profesjonalizmu psychoterapeuty, tego że będzie działał zgodnie z zasadami etyki, że będzie podlegał regularnej superwizji, że posiada odpowiednie kompetencje aby prowadzić psychoterapię. Mamy prawo oczekiwać, że terapeuta nie będzie dawał nam rad (ponieważ nie wie lepiej od nas, co jest dla nas najlepsze - nie jest jasnowidzem), że będzie nas wspierał ale też mówił nam o swoich spostrzeżeniach, które mogą mieć znaczenie dla poprawy naszej jakości życia. Możemy oczekiwać atmosfery bezpiecznej, pełnej dyskrecji i zaangażowania.
Co w takim razie, jeśli w trakcie psychoterapii pojawia się rozczarowanie procesem, albo samym psychoterapeutą/psychoterapeutką? Nie trzeba się tego obawiać. Jest to wręcz bardzo dobra okazja do tego, aby razem ze specjalistą zająć się tym, jak radzimy sobie z takim kawałkiem relacji jakim jest rozczarowanie? Dzięki omawianiu tych uczuć, możemy przepracować ważne części obecne we wszystkim relacjach między ludzkich, takie jak: oczekiwania, złość, wspomniane rozczarowanie, to czy relacja może trwać dalej mimo tego, że już wiemy że nie jest dokładnie taka jak ją sobie początkowo wyobrażaliśmy. Serdecznie zachęcam, każdego kto przeżywa tego typu myśli i emocje w terapii, aby rozmawiać o tym ze swoim psychoterapeutą. To może być ważny i przełomowy moment w terapii.
Comments